ஆண்குறி மையப்புனைவைச் சிதைத்தப் பிரதிகள் - 16

more: http://koodu.thamizhstudio.com/thodargal_14_17.php

ஆண்குறி மையப்புனைவைச் சிதைத்தப் பிரதிகள் - 16

பானுபாரதி - ஆண்மை கொல்
குட்டி ரேவதி



இன்றும் எனக்குக் கடிதம் வருகின்றது, ஏன் படைப்பாளியைத் தெருவிறங்கிப் போராடச் சொல்கிறீர்கள் என்று. ஏன் எம் கைகளில் போராட்டத்தை, அதற்கான ஆயுதங்களை, கிளர்ச்சியை ஒப்படைக்கிறீர்கள் என்று. அது தேவைப்படாதவர்கள் என்னைப் பொறுத்தவரை ஒரு வகையில் அதிகாரத்தின் வர்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்லது அதிகாரத்தின் சமரசங்களுக்கு ஆளாகிறார்கள் என்று தான் அர்த்தம். ‘போராட்டம்’ என்பது கலகம் மட்டுமே அன்று! மூர்க்கமான இயக்கமும் கூட!

‘ஆண்மை’ என்பது, பல வித தத்துவவியலாளர்களால் வியக்கும்படியான, ஒரு கருத்தாக்கமாகவும், மானுடத் திண்மமாகவும் பார்க்கப்பட்டது. பின், சமத்துவ உரிமைகள் நோக்கிப் போராடிய பெண்கள், ‘அதே விதமான ஆண்மையை’யே தமக்கு வரித்துக் கொள்ளும் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். ஆணைப்போல உடையணிதல், ஆணைப் போன்ற பாவனைகளை உடலுகுக் கொடுத்தல், ஆணின் சிந்தனைகளையே தன் மூளைக்குப் பணித்தல் எனத் தொடர்ந்தனர். ஆனால், ஒரு கட்டத்தில், போராட்டத்தின் முன்னேற்றத்தில் பக்குவத்தில், அது பெண் சமூகத்திற்கு ஒரு மாதிரியாக மாறாமல், சமூகத்திலிருந்தும், சமத்துவத்திலிருந்தும் விலகி இருந்ததை உணர்ந்தனர். ஆக, ‘ஆண்மை’யின் விறைத்த நிலைகளும் தளர்ந்த நிலைகளும், ‘ஆண்மை’யின் எதிர்க்குணங்களாக விவாதிக்கப்பட்டன!

பானுபாரதியின் கவிதைகள் பெரும்பாலும் அரசியல் கவிதைகள் தாம்! அவற்றின் பிரகடனம் குறித்த கருத்துகள் பற்றிய விவாதத்திற்கு நாம் எடுத்துக் கொண்ட தலைப்பின் பொருள் உதவாது என்பதால், அக்கவிதைகளை விடுத்து அவர் எழுதிய, ‘பெண்ணியக் கவிதைகளை’ இங்கு விவாதத்திற்கு எடுத்துக்கொள்வோம்!

பானுபாரதியின், ‘ஆண்மை கொல்’ என்ற கவிதை:
எருமையின் முதுகுத் தோலில் துளையிட்டு
உட்புகுந்த மழைத்துளிபோல்
எனது வார்த்தைகள்
உனது ஆண்மைக்குள்
புகுந்து குடைகிறதென்பதை
நீ தூக்கம் தொலைத்து
இரவுகளை
புகை வளையங்களால்
நிரப்பிக் கொள்வதிலிருந்து
புரிந்து கொள்ள முடிகின்றது

எறிகணையின் வலிமையோடு
எறியப்படும்
உனதொவ்வொரு வார்த்தைகளும்
தோற்றுப் போய் விழுகின்றன
நேர்மை வயபப்டாததினால்

வானம் நீலமென்கிறாய்
கடல் உப்பென்கிறாய்
முத்தம் இனிப்பென்கிறாய்
வியர்வை சூடென்கிறாய்
விந்து குளிரென்கிறாய்
ஆண்மை
அதுவே அதற்கே அனைத்துமென்கிறாய்

நல்லது
போதனைக்கு நன்றி
ஆண்மை அரியாசனத்திலிருந்து
இறங்கி வர
நீ மறுக்கும் ஒவ்வொரு கணங்களும்
கலவியின் உச்சநிலையில்
சோர்ந்து சூம்பிக் கிடக்கும்
ஆண்குறியின் நிலைக்கொப்பானதாயிருக்கிறது

வோட்கா நிரப்பப்பட்ட
உனது கண்ணாடிக் குவளையில்
எலுமிச்சை சீவல்களாய்
எனது கனவுகளோடு வாழ்வும்
கரைந்து போனதேன் என்ற
எனதொரு கேள்விக்கு
உன்னிடமும் விடையில்லை
உன்னைப்படைத்த
உன்னப்பனின் ஆண்மையிடமும்
விடையிருக்கப்போவதில்லை

அம்மிக்கல்லில் அடித்து நொறுக்கப்படும்
சிதறு தேங்காய்போல்
உனதாண்மை நொறுக்கப்படும்போது
வோட்காவிலும் பியரிலும்
கரைந்து போன கணங்களிலிருந்து
எனக்கான பதில் கண்டடையக் கூடும்

அல்லது
இரத்தமும் வியர்வையும் தெறித்துச் சிதற
ஆண்மையை
அறுத்தெறியும் திராணியுண்டாயின்
வா பேசுவோம்
சுதந்திரமான வார்த்தைகளின் அக்களிப்போடு.

இக்கவிதையில், நவீனப் பெண்ணின் மனநிலை ஆணாதிக்கத்தை நோக்கி அதை எதிர்த்துக் குரல் எழுப்பி விட்டு, மாற்றத்தின் பதிலுக்காகக் காத்திருக்கிறது. மறைமுகமாக ’ஆணின் குறியையே’ ஆண்மையின் இடமாக்கியிருக்கும் கவிதை. ’ஆண்மை / அதுவே அதற்கே அனைத்துமென்கிறாய்’ என்ற வரி தான் இக்கவிதையின் மையப்பொருள். நவீன வாழ்வில் மது அருந்துமொரு வேளையில், அதன் அத்தனை அம்சங்களோடும், கவிதை பதிவாகியிருக்கிறது. ஆனால், வார்த்தைகள் தாம் கவிதையின் எதிர்ப்புக்குரலுக்குள் சுழன்று வருகின்றன.

வார்த்தைகளாக்கப்பட்ட பெண்ணியம் தான் சென்ற நூற்றாண்டின் இறுதியில் நாம் கண்ட வெற்றியாக இருக்கும் என்று இருக்கிறேன். உலகெங்கும் ஆண்கள் அனுபவித்து அந்த மிகையான அதிகாரங்களை எதிர்க்கும் வகையில், அல்லது தமக்கேயான அடிப்படை உரிமைகளையேனும் கோரும் வகையில் தொடர்ந்து வெவ்வேறு நாடுகளில், வெவ்வேறு உரிமைகளுக்காகப் போராடி வெற்றி கண்டிருக்கின்றனர். ‘எழுத்து’ என்பதன் வழியாகப் பதிவான ஆய்வுக்கட்டுரைகளுக்கும் புனைவுகளுக்கும் அப்பாற்பட்டு, ‘பெண்ணியக் குரல்’ ஓங்கி ஓர் ஆவணமாகவோ, சாட்சியாகவோ இல்லாமல், அக்குரலாகவே பதிவானது கவிதைகளில் தாம் நிகழ்ந்தது.

’ஆண்மை கொல்’ என்பதன் உள்ளார்த்தம், நிறுவனமயமாகிப் போன ஆண்மையை அடையாளப்படுத்துகிறது. குடும்பம், சமூகம், மதம், சாதி போன்று கட்டமைப்புகளுக்குத் தன்னை ஒப்புக்கொடுத்து நிறுவனமயமாகி, இறுகிப் போன ஆண்மையைக் காலங்காலமாகக் குறிப்பதாகவும் இருக்கிறது. ‘ஆண்மை அரியாசனத்திலிருந்து / இறங்கி வர / நீ மறுக்கும் ஒவ்வொரு கணங்களும் / கலவியின் உச்சநிலையில் / சோர்ந்து சூம்பிக் கிடக்கும் / ஆண்குறியின் நிலைக்கொப்பானதாயிருக்கிறது’ என்ற இந்தக் குறியீடு ஆண்மையின் சரணடைதலை, தளர்ச்சியைக் குறிப்பதாக இருக்கிறது. இது பெரும்பாலும், ‘பெண்ணியத்தின்’ மைய விவாதமாகவும், ஆணின் பாலியல் ஆற்றலைக் கேள்விக்குள்ளாக்குவதாகவும் இருந்திருக்கிறது. ஏனெனில், இந்தப் பிம்பத்தை அடையாளமாக்கித் தான் பெண்ணின் உடல்கள் யோனிகளாய்ப் பார்க்கப்பட்டு கிழிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

அஞ்சறைப்பெட்டியில் அடங்கிய நீரும் நிலமும்

அவிழ்த்துவிட்ட கூந்தலோடு
ஆவேசத்தை
முகம் முழுவதும் அப்பிக்கொண்டு
குன்றினுச்சியினின்று
குய்யோ முறையோவென
குளறியடித்து
படையெடுத்தது அருவி
பூமியை விழுங்கி விடுவது போல்

நமட்டுச் சிரிப்போடு
பேசாமல்
மல்லாந்து
படுத்துக் கிடந்தது
வானத்தைப் பார்த்தபடி நிலம்

போருமின்றி
பேச்சுவார்த்தையுமற்று
வரப்புகளுக்குள் மட்டும்
மட்டுப்படுத்தப்பட்டது
அருவியின் ஆவேசம்

கோரைப் புற்களின்
கலந்துரையாடல்களில் கூட
நிலத்தின் பொறுமைதான்
வெற்றிக்கு வித்திட்டதாக
ஆய்வறிக்கைகள் சமர்ப்பிக்கப்பட்டன

நியூட்டன் விதியிலிருந்து
தப்பியோடி வந்த ஆப்பிளொன்று
பூமிக்கு
பெண்குறியைப் பொருத்தி
பெருமை பேசியது

இடுப்பு வளைந்து
அன்னநடை போடும்
அருவியின் பெருமை கண்டு
முலைகள் பொருத்திப் பேசியது
பிள்ளையான் தின்று போட்ட
ஞானப்பழத்தின் கொட்டை

மூன்றாந் தரப்பிலிருந்து
கருவாடு தின்று சுவையறிந்த
ஆதிபராசக்தியின் தூமைத்துணி
புதுக்கதை பேசியது
ஆறுகள் சங்கமிக்கும்
கடற்தாய் என்றது அது.
நீலநிறத்தில்
சேலையும் கட்டி விட்டது.

வாளெடுத்த பெண்தெய்வங்களெல்லாம்
நிலத்தடியிலும், அருவியிலும்,
கடலிலும் சங்கமமாகி
சாதிக்கொரு
பிள்ளை பெற்றுக் கொண்டன

அதற்காக
அஞ்சறைப் பெட்டியிலிட்டு
ஆளுக்கொரு கற்பும்
பரிசாக தரப்பட்டன.

ஒரே கவிதையில், நிலத்தையும் நீரையும் ஆண் – பெண் அடையாளமாக்கி மதம் இன்ன பிற ஒட்டு பிம்பங்களையெல்லாம் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறார், கவிஞர். எப்படிப் பேரருவியாக இருந்த. ‘பெண்’ அஞ்சறைப்பெட்டியில் அடைக்கப்பட்டாள் என்பதை, கவிதையின் வேகம் குன்றாமல் சொல்லியிருக்கிறார். ‘பெருவெள்ளமாக இருந்தவளை’ அடைக்க இயன்ற போது, அதன் பரிசாக, ‘கற்பு’ பரிசளிக்கப்பட்டது.
‘பெண்ணியத்தின் கோட்பாட்டு விஷயங்களைத் தொடர்ந்து அணுகும் பெண்ணியவாதிகளும், படைப்பாளிகளும் அதன் முரண்களையும், நாட்பட்ட அதன் விளைவுகளையும் தொடர்ந்து பதிவு செய்து வருகின்றனர். அதுவே, பெண்ணியத்திற்கான தத்துவப்பின்புலமாக இருந்திருக்கிறது. ஏனெனில், பிற எல்லா வகையிலும் பதிவாகும் ஆக்கங்கள் எல்லாம் ஆண் மையச்சிந்தனையுடன் தான், அவ்வித விழிப்புடனும், அவ்விழிப்பு இல்லாமாலும் பதிவாகிக்கொண்டே இருக்கின்றன. இந்நிலையில், ‘நான் காணா மனிதனை’ என்ற பானுபாரதியின் கவிதை, பல தலைமுறைப் பெண்கள் தேடிய, கடவுள் போன்ற மனிதனைக் குறித்துப் பேசுகிறது.

நான் காணா மனிதனை

எனக்கென்றொரு ...............

more: http://koodu.thamizhstudio.com/thodargal_14_17.php